Eerste hulp bij schendingen van de arbeidsrechten van clandestiene werknemers

Voorwoord

Als maatschappelijk werkers in de welzijnssector worden we door onze hulpvragers vaak geconfronteerd met een complex geheel aan vragen en bekommernissen. Onze opleiding en ervaring hebben ons geleerd daar zo goed mogelijk mee om te springen. We kennen dus recepten voor heel wat problemen die te maken hebben met armoede en welzijn.

Sommige problemen zijn echter specialistenwerk. Denken we maar aan problemen die te maken hebben met de verblijfswetgeving of met internationaal privaatrecht.

De situatie van werknemers zonder papieren is heel specifiek. Heel wat maatschappelijk werkers zitten dan ook dikwijls met de handen in het haar als het over deze materie gaat. De werksituatie van hulpvragers komt immers sowieso al weinig ter sprake in persoonlijke begeleidingen. Gaat het over arbeidsrechten van werknemers zonder papieren, dan betreden we meestal nóg onbekender terrein.

Bovendien wordt al eens gezegd dat “we toch de vakbond niet zijn”, dat “onze opleiding er ons niet op voorbereid heeft” en dat “het op het eerste gezicht een ingewikkelde materie is”. In de praktijk komt het erop neer dat mensen zonder papieren zelden wordt gevraagd naar hun tewerkstelling en wat ze in hun werksituatie meemaken.

Het ligt echter in de aard van maatschappelijk werkers dat ze minstens op verkenning willen. Deze ‘Eerste hulp bij schendingen van de arbeidsrechten van werknemers zonder papieren’ wil daarbij de nodige handvatten bieden.

Volgende hoofdstuk:
Een werknemer is een werknemer